ee erger je minder aan de mentaliteit van je collega?
Gisteren waren we met een stel vrienden uiteten. En natuurlijk komt het onderwerp werk aan de orde. Een vriendin vertelde me dat ze zich zo kon opwinden over de mentaliteit binnen haar afdeling. En dat terwijl ze eigenlijk heel relaxt in haar werk wilde staan. Ik adviseer dan altijd om dicht bij jezelf te blijven en je af te vragen of je zelf invloed op de situatie kunt hebben. Als dat zo is, doe er dan iets aan. Zo niet, probeer het los te laten.
[… Je zit samen op een afdeling met een aantal collega’s en op vrijdag ben jij de enige die eraan denkt dat de afvalbak met al het bederfelijke lunchafval van die week geleegd moet worden want anders ruikt het op maandag zo muf. Maar jij doet ook de ronde om te controleren of alles is afgesloten en verzamelt ook nog snel de post. Vanaf 15:30 uur voel je de spanning al oplopen want je weet wat er gaat komen. Je voelt de irritatie groeien want jíj bent straks weer de klos. Onbegrijpelijk vind je het dat ze aan dat soort zaken niet zelf denken. …]
In plaats van je te ergeren adviseer ik altijd om eerst je eigen kwaliteiten te waarderen. Jíj bent degene die op die dingen let. Je kunt vooruit denken en bent erg praktisch ingesteld. Jíj bent ordelijk en houdt van een nette werkomgeving. Prima, niets mis mee. Anderen hebben die kwaliteit van jou minder of niet en hebben andere kwaliteiten die jíj dan weer niet of minder hebt. Is het nog te volgen?! Samen sta je sterk dus maak van elkaars kwaliteiten gebruik. Heb je al eens om hulp gevraagd? En hoe doe je dat dan? De oplossing is soms heel eenvoudig.
[… Het is inmiddels 16:00 uur en je voelt nog steeds de onrust. Onrust over een prullenbak… het moet niet veel gekker worden. En dan herinner je je opeens dat het ook anders kan. Heel kordaat roep je: “Ik breng zo de laatste post weg. Wie doet de kliko en wie controleert of alles goed is afgesloten?” “Oh, ja”, zegt een collega, “goed dat je dat zegt, was ik natuurlijk weer vergeten. Gelukkig, als jij er niet was dan rook het hier op maandag altijd naar een vuilnisbelt. Ik doe de kliko en ik sluit ook wel af!” …] Er zijn ook situaties die buiten jouw beïnvloedingssfeer liggen maar waar je je heel erg betrokken bij voelt. Probeer het maximaal haalbare te doen en laat het dan los.
[… Toch is er één collega en die pakt het nooit op. Drukt altijd haar snor. En trouwens niet alleen bij dit, maar bij alles. Haar feedback geven helpt niet want dat accepteert ze niet en daar doet ze gewoon niets mee. Je hebt er, ondanks dat het als klikken voelde, iets over gezegd in je jaargesprek want je hebt er last van. Ook in contact met cliënten merk je het. Je ziet dat er vanuit de leiding meer op haar wordt gelet en ze is al een aantal keren aangesproken. Hoe en wat weet je niet en dat hoeft ook niet. Je kunt het nu beter loslaten want je weet dat je er geen invloed op hebt maar dat het opgepikt wordt. Waar het gaat eindigen weet je niet, maar het geeft je rust en zo kun jij je weer beter concentreren op je eigen werk. …]
Is dit herkenbaar? Heb jij ook zo’n situatie? Laat het me weten en misschien heb ik een heel praktisch advies.